نام علمي : Rosa hybrida
نام انگليسي : Rose
گل رز بعنوان ملكه گلها از زمان عهد باستان مورد توجه بشر بوده است. در آن موقع استفاده هاي داروئي آن بيشتر مورد توجه بوده ولي بتدريج كشت و كار آن در باغها گسترش يافت. علاقه و اشتياق انسان به داشتن اين گل در تمام فصول سال باعث گرديد تا توليد آن در گلخانه انجام گيرد. در حال حاضر گل رز يكي از محبوبترين گلهاي جهان است و از لحاظ ميزان توليد در صدر قرار دارد.



صفات مورد پسند گل رز در بازارهاي جهاني عبارت است از:



كشورهاي عمده توليدكننده اين گل عبارتند از : ايالات متحده آمريكا، هلند، انگلستان، كلمبيا،اکوادور، کنیا، آفریقای جنوبی، هندوستان و 000 لازم به ذکر است که تولید در برخي از كشورهاي آمريكایی و آفريقایي با سرعت رو به افزایش است، هر چند که تقریباً تمامی کشورهای دنیا بسته بهتانسیل خود تولید گل رز را نیز کم و زیاد در برنامه های خود دارند.. توليد گل رز در ايران بيشتر به استانهاي تهران، مركزي،اصفهان و خوزستان محدود شده است. 
همچنین كشورهاي اروپايي، آمريكا، کشورهای آسیای میانه وژاپن از عمده وارد كنندگان گل رز به شمار مي روند.

مشخصات گياهشناسي :

گل رز متعلق به خانواده گل سرخيان است. اين گياهان در بخشهاي وسيعي از كره زمين پراكنده هستند و از لحاظ نحوه رشد و شكل بوته و توليد گل به انواع رزهاي مينياتوري، پاسيويي، هيبريد چاي، فلورينبدا، درختچه اي، بالا رو و رونده تقسيم مي شوند. 
جنس رز دارای 120 گونه می باشد که از مناطق سرد شمالی تا مناطق نیمه گرمسیری پراکنده است. در توليد رزهاي بريدني گلخانه هاي از ارقام هيبريد چاي و فلورينبدا كه توليد گل انتهايي مي كنند، استفاده مي شود. گلهای شاخه بریده را به سه دسته اصلی تقسیم می کنند.
1- hybrid tea: به رزهای تک شاخه ای که قطر گل 9 سانتیمتر یا بیشتر باشد.
2- sweet hearts : به رزهایی گفته می شود که قطر گل کمتر از 9 سانتیمتر باشد
3- رزهای اسپری: حداقل 3 غنچه روی یک شاخه باشد. 
در بررسی روند رشد این گروهها در هلند مشخص شده کههیبرید چای در سال 2000 نسبت به 1999 حدود2 درصد افزایش داشت. اما سطح ارقام sweet hearts روبه کاهش است ولی با این وجود برخی ارقام رشد خوبی دارند(Sacha و(Escimo. رزهای اسپری نیز کمتر از 3 درصد تولیدات هلند را در بر می گیرند.

گل رز در تمامي رنگها ديده مي شود و در اين مورد تنها يك استثناء وجود دارد و آن نبود رزهاي آبي است. در انواعي كه توليد گل انتهايي مي كنند (هيبريد چاي، فلورينبدا، پاسيويي، مينياتوري) هر ساله شاخه هاي جديد از جوانه هاي سال قبل رشد مي كنند و بعد از توليد گل در انتهاي شاخه، رشد آن متوقف مي شودو شاخه هاي جديد دوباره از جوانه هاي زيرگل توليد مي شود كه بسته به رقم و شرايط آب و هوايي ممكن است توليد گل بكند يا نكند. برخي از ارقام گل رز دائم گل هستند و گل دهي در آنها در بيشتر مواقع سال انجام مي گيرد ولي بيشتر ارقام در هواي خنك بهار و پاييز گل دار مي شوند. رزهاي گلخانه اي در تمام طول سال قادر به توليد گل هستند و تنها بايد شرايط رشدي مناسب براي آنها فراهم گردد.

1ـ شاخه بلند و محكم كه توانايي نگهداري استوار گل را داشته باشد. 2ـ اندازه و رنگ مناسب گل كه مختص رقم مورد نظر است. 3ـ يكنواختي در مرحله برداشت گلها 4ـ عاري بودن گلها از انواع رنگ پريدگي، سوختگي، آفات و بيماريها 5ـ يكنواختي در اندازه شاخه ها 6ـ اندازه، كيفيت، ظاهر مناسب مختص رقم

مسائل فني كشت رز
بسياري از ارقام رز به دليل داشتن خصوصياتي همچون زيبائي، دوام، فرم گل و شاخساره براي استفاده بعنوان گل بريده مناسبند و از ارقام آن بطور ويژه در شرايط مناسب براي برداشت و مصرف بعنوان گل شاخه بريده استفاده مي شوند. گلهاي شاخه بريده رز به دليل زيبائي و تنوع سالهاست كه در صدر تجارت جهاني گل و گياه قرار دارد و شايد گلفروشي را در جهان پيدا نكنيد كه در ميان گلهاي فروشي خود گل رز را نداشته باشد. از ارقام هيبريد چاي براي توليد گل بريده استفاده مي كنند. با در اختيار داشتن گلخانه مناسب امكان توليد آن در تمام طول سال فراهم است اين گياه چند ساله بوده و تا 6 سال امكان بهره برداري اقتصادي از آن فراهم است. برای تولید گل شاخه ای معمولاً تعداد 7 بوته درمترمربع كشت مي شود و پس از 3 تا 5 ماه از كشت گياهچه اي پيوندي(stentling) به بهره برداري مي رسد. بوته های مادری وارداتی معمولا پیوندی بوده و به دو روشپیوند می شوند یکی به صورت پیوند شکمی که در گیاهان رز نیم ساله( Half year ) که گیاه به صورت ریشه لختبه فروش می رسد انجام می شود و دوم به روش پیوند نیمانیم عمل پیوند انجام می شوند که گیهان حاصله استنت لینگ وروش پیوند استنتینگ نام دارد. 

كشت و توليد رزهاي گلخانه اي :
رزهاي گلخانه اي گياهان چند ساله اي هستند كه عمر مفيد آنها براي توليد گل 6 تا 10 سال است. به اين خاطر در انتخاب رقم و آماده كردن خاك و بستر توليد بايد دقت كافي كرد، چون اصلاح و تعويض آنها در طول توليد هزينه دار خواهد بود.


ازدياد :

ازدياد رزهاي گلخانه اي بيشتر از طريق قلمه شاخه است. براي تهيه قلمه گياهان مادري در شرايط مناسب پرورش داده مي شود. تهيه قلمه بعد از بالغ شدن شاخه ها و رسيدن برگها به اندازه نهايي انجام مي گيرد. بخاطر اينكه گياهان مادري در داخل گلخانه در تمام طول سال در حال رشد دائم ستند، بنابراين مي توان در تمام طول سال از آن قلمه هاي برگدار تهيه كرد. قلمه ها با يك تا سه گره برداشت شده و تنها برگ انتهايي نگه داشته مي شود و برگ هاي تحتاني حذف مي شود. ته قلمه ها را مي توان براي ريشه زائي بهتر با پودرهاي حاوي هورمون تيمار كرد. قلمه ها را سپس در داخل بستر ريشه زائي قرار مي دهند كه معمولاً از ماسه، پرليت با يپت ماس و يا تركيبي از آنها مي باشد. پرليت با اندازه دانه هاي متوسط بستر ريشه زائي قابل دسترس و مناسبي است. دماي بين 25 ـ 21 درجه سانتيگرد در محيط بستر (اطراف ريشه ها) باعث ريشه زايي بهتر قلمه ها خواهد شد.
اكنون بيشتر توليدكنندگان رزهاي گلخانه اي در جهان از ارقام پيوند شده بر روي پايه هاي مناسب استفاده مي كنند، پايه Rosa manetti در كشور آمريكا و پايه هاي R. canina و R. indica در كشورهاي اروپايي مرسوم است. 
در کانینا در شرایط نور کم وسرما پایه به حالت رکود می رود، پایه های مولتی فلورا نیز قوی بوده و خواب زمستانه ندارند. پایه های مانتی نیز رکود زمستانه نداشته و در آمریکا زیاد استفاده می شود.
از دلایل پیوند متوان به موارد زیر اشاره کرد: رشد و نمو بهتر پیوندک و افزایش قدرت رشد، تحمل اسیدیته و شوری خاک، تحمل رطوبت نسبی خاک و محیط، مقاومت به آفات و بیماریها، افزایش عمر و دوره زندگی گیاه، سازگاری با شرایط محیطی، مقاومت به سرمای زمستانه

كاشت :
توليد رزهاي گلخانه اي در بسترهاي خاكي و يا غير خاكي انجام مي گيرد. بسترهاي خاكي هزينه اوليه پاييني داشته و نياز به مديريت دقيق ندارند در صورتيكه بسترهاي غير خاكي (هيدروپونيك) هزينه احداث بالا تری داشته احتياج به مديريت دقيق و كنترل دائمي دارند. در صورت سرمايه گذاري دائمي و بالا، بهتر است از بسترهاي غيرخاكي استفاده گردد.
در اينجا بسترهاي خاكي معرفي مي گردد. اندازه بسترهاي كاشت به عرض 120 ـ 100 سانتيمتر و به طول حدود 35 متر انتخاب مي شود. عرض مسیر و راهرو ها 80 سانتیمتر، بهتر است بستر كاشت از نوع مرتفع انتخاب شود. در اين حالت بسترها به ارتفاع حدود 40 سانتيمتر بالاي سطح زمين با خاك مرغوب پر مي شوند و 30 سانتيمتر آن داخل زمين قرار مي گيرد. بطوريكه عمق بستر حداقل 70 سانتيمتر باشد. خاك مناسب تركيبي است از 60 درصد خاك لومي با 40 درصد مواد افزودني مثل پيت، ماسه، پوسته بذر، پوست درختان، تراشه چوب، خاك اره، كود دامي كاملاً پوسيده كه موجب اصلاح فيزيك خاك مي گردد. PH بين 5/5 تا 6 محيط مناسبي براي رزهاي گلخانه اي است. 
در هر بستر 5 ردیف با فاصله 25 سانتی متر از همدیگر در نظر می گیرند که ردیف وسط حذف و به جای آن سیستم آبیاری قرار می گیرد یعنی در واقع کشت چهار ردیفه می شود. همچنین در روشهای رایجتر از دو ردیف بجای چهار ردیف استفاده می کنند که در صورت عدم وجود سیستم گرمایی مناسب جهت بهبود تهویه، بسترهای کشت 2 ردیفی توصیه می شود. 


تغذيه : 

در زمان كاشت گياه از كود دهي زياد بايد خود داري كرد. كود بصورت محلول در آب در اختيار گياه قرار مي گيرد. ازت، پتاسيم، منيزيم و آهن بطور منظم در محلول كودي استفاده مي شود، در صورتيكه بر، مس، منگنز، موليبدن بطوردوره اي به محلول كودي افزوده مي شود. نسبتهاي كودي ppm 195: 30: 220 (N:P:K) براي كود دهي رزهاي گلخانه اي مناسب مي باشد.

در زمينه دما حداقل درجه حرارت تحمل گياه صفر و حداكثر 35 درجه سانتيگراد است. درخصوص تفاوت درجه حرارت شب و روز بهترين تفاوت مربوط به 6 تا 10 درجه است 
دماي انتخابي براي رزهاي گلخانه اي با توجه به شدت نور و موقع سال متفاوت است. بطور كلي دماي گلخانه را در شب 16 تا 17 درجه سانتيگراد، در روزهاي كم آفتاب 21 درجه سانتيگراد و در روزهاي با آفتاب زياد 26 تا 27 درجه سانتيگراد انتخاب مي كنند. در اين شرايط دمايي گلها بعد از حدود 48 ـ 40 روز آماده برداشت مي شوند. دمای حداقل خاک 15 درجه است که نبایستی از این دما کمتر شود

نور نيز از فاكتورهاي محيطي مهم د رتوليد رز است. گياه رز به شدت هاي بالاي نور احتياج دارد. به اين خاطر بهترين گلخانه از لحاظ پوشش، گلخانه هاي شيشه اي است. البته شدت نورهاي خيلي زياد علاوه بر افزايش دماي گلخانه بر روي كيفيت و رنگ گلها تاثير منفي دارد. البته ميزان شدت نور به رقم و درجه حرارت بستگي دارد. در كشورهاي مثل هلند گاهاً به دليل كمي شدت نور در زمستان از نورهاي مصنوعي نيز براي برخي واريته استفاده مي كنند. ولي در ايران بعلت آفتاب فراوان در اكثر استانها نيازي به اين كار نيست. معمولاً ميزان نور مناسب بين 30 تا 55 هزار لوكس متغيير است. ولي در ايران بعلت آفتاب فراوان در اكثر استانها نيازي به اين كار نيست

رطوبت نسبي همان رطوبت است كه در هواي اطراف گياه و محيط گلخانه وجود دارد. اين ميزان رطوبت كه با رطوبت سنج قابل اندازه گيري است در حدود 60 درصد مي باشد. زيادي آن باعث بروز بيماريهاي قارچي مثل لكه سياه، سفيدك مي شود و كمبود آن نيز باعث كاهش رشد گياه و كيفيت محصول مي شود